ေလာကမွာ ညွိရအခက္ဆံုးက မိဘနဲ႔ သားသမီးဆက္ဆံေရးပဲ...
ငါခ်စ္တဲ့ ငါ့အေမကိုယ္တိုင္က ငါ့ကိုနားမလည္ေပးနိုင္တာ ဝမ္းနည္းစရာ အေကာင္းဆံုးပဲ..
မိဘျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း ေနမယ္ဆိုရင္ ငါ့အိပ္မက္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ရမယ့္သေဘာ
အိပ္မက္ေတြေနာက္ဆက္လိုက္ေနရင္လဲ သူတို႔နဲ႔ တျဖည္းျဖည္းကင္းကြာလာျပန္တယ္..
သူတို႔ကို စိတ္မညစ္ေစခ်င္လို႔ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ့္အခက္အခဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျဖရွင္းျပန္ေတာ့လဲ သူတို႔ကို အရာမသြင္းဘူးေျပာတယ္.. ဘာလုပ္ရမလဲ..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခံစားရတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့အေပၚနားလည္တဲ့သူ မ်ားမ်ားစားစားမရွိဘူး ဆိုတာပဲ..
ဆရာမ Sigune က ေမးဖူးတယ္.. "မင္း အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖၚလို႔ ခရီးေရာက္လာေလ မင္းအထီးက်န္လာေလ ျဖစ္လိမ့္မယ္.. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းရဲ႕ အေတြးေတြကို နားလည္တဲ့သူရွားလာေလ ျဖစ္လို႔ပဲတဲ့.. အဲဒီေတာ့ ဒါေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ မင္းအဆင္သင့္ျဖစ္ပီလားတဲ့.." က်ေနာ္က "ဟုတ္ကဲ့" လို႔ေျဖခဲ့တယ္.. တကယ္တမ္း ရင္ဆိုင္ရေတာ့.. မလြယ္ဘူး..
ေလာကႀကီးမွာ တခုလိုခ်င္ရင္ တခုေတာ့ေပးရတာပဲေလ... မိဘျဖစ္ေစခ်င္တာကိုလုပ္ၿပီး သားလိမၼာလုပ္မလား.. ကိုယ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေနာက္ကိုလိုက္ပီး...... လုပ္မလား?? အင္း... ဆက္ပီးေတာင့္ခံနိုင္ဖို႔ အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားရအုံးမယ္..
Crd 2 Org
No comments:
Post a Comment